Vastzitten in je bedrijf zonder duidelijke reden | Ivonne van Dis

Vastzitten in je bedrijf voelt niet altijd als iets dramatisch. Soms zit je midden in een proces waarvan je weet dat het niet meer klopt, maar je blijft het toch nog even volhouden. Niet omdat je het niet ziet, maar omdat het ongemakkelijk is om iets los te laten dat ooit logisch voelde. Je hoofd zoekt naar houvast. Naar een manier om het oude netjes af te ronden, terwijl je lijf allang voelt dat je ergens anders heen beweegt.

Je plant je week, maar je merkt dat je nergens echt op aanhaakt. Je herschrijft je aanbod, maar elke keer komt er een nieuwe twijfel achteraan. Je voert gesprekken, maar je bent er niet in aanwezig. Alsof je nog meedoet aan een spel waarvan je weet dat het is uitgespeeld.

En dan ga je denken. Oplossen. Bedenken wat de volgende stap moet zijn. Of hoe je dit kunt reframen. Terwijl het geen mentale kwestie is. Het is gewoon een oude vorm die niet meer past. Een patroon dat je nog even probeert te redden.

Dat is het lastige met denken: het lijkt alsof je super verantwoordelijk bezig bent, maar het blijft vaak alleen maar rondcirkelen. Je weet ook allang dat het niet werkt, maar je vertrouwt er nog net niet genoeg op dat er iets nieuws komt als je stopt met duwen.

Als het denken even opzij mag

Wat vaak vergeten wordt, is dat helderheid niet iets is wat je hoeft te maken. Het komt vanzelf naar boven wanneer het denken tot rust komt. Zoals een troebel glas water dat vanzelf weer helder wordt als je het met rust laat. Je hoeft het niet op te lossen. Je hoeft alleen maar op te merken dat het denken niet alles is. Dán komt er ruimte.

Je weet het al, maar het klinkt net even anders dan je gewend bent

En toch… dat weten is er al. Niet als conclusie, maar als gevoel. Als richting. Het komt niet voort uit overzicht of controle. Het komt ergens anders vandaan. Niet van boven, maar van dieper. Niet als argument, maar als besef.

Je merkt het aan de ruimte die er komt. Aan het feit dat je ineens niets meer hoeft. Dat je niet hoeft te kiezen, of forceren, of overtuigen. Niet omdat je iets hebt begrepen, maar omdat het logisch voelt op een manier die je niet kunt uitleggen. Alsof je iets aanraakt dat er altijd al was. Alsof er iets in jou reageert dat groter is dan jij.

Het gaat niet over hoe scherp je denkt of hoeveel je al hebt uitgezocht. Het is iets dat zich laat zien zodra jij stopt met erboven op te zitten. En op het moment dat je het herkent, merk je: er is iets verschoven. Niet omdat je ergens aan hebt getrokken, maar omdat het denken vanzelf even stilviel.

“Er is een plek in jou waar alles al stil is. Je hoeft er alleen niet bovenop te zitten.”

Dus nee, je hoeft het niet op te lossen, te begrijpen of om te keren. Een gedachte is geen waarheid, het is een moment. Het komt op, blijft even hangen, en zakt vanzelf weer weg als jij het laat voor wat het is. Dat is de aard van denken. En dat is ook waar je vrijheid ligt: in zien dat je niet hoeft in te grijpen.

En dan doe je niets. Je merkt het op, je voelt dat het verandert zonder dat jij het hoeft te sturen. Opeens komt er ruimte. Dingen die vast zaten, bewegen als vanzelf. Een naam schiet je te binnen en je belt. Iemand stuurt je een bericht. Precies op het goede moment. Je schrijft iets dat je niet had gepland en het raakt. Niet omdat je iets forceert, maar omdat je weer op je plek zit. En daar begint het opnieuw.

Wat herkenbaar is voor veel ondernemers die hier middenin zitten

• Je merkt dat je werk ‘goed genoeg’ is, maar je voelt er geen plezier meer bij.
• Je bent bezig met herstructureren, maar eigenlijk probeer je iets wat al dood is opnieuw leven in te blazen.
• Je maakt to-do lijstjes, maar de dingen die écht belangrijk zijn blijven er steeds op staan.
• Je blijft hangen in overleg, herschrijven, ‘nog even afstemmen’, terwijl je allang weet wat je niet meer wilt.
• Je stelt zichtbaarheid uit, niet omdat je niks te zeggen hebt, maar omdat je het verhaal dat erbij hoort niet meer voelt kloppen.

Wat helpt als je weer beweging zoekt

• Laat iets wat gepland staat eens gewoon vervallen. Niet om ruimte te maken, maar om te zien wat er gebeurt als je het niet invult. Misschien merk je iets op wat je eerder over het hoofd zag.
• Lees terug wat je schreef toen je nog niet twijfelde. Niet om het opnieuw te gebruiken, maar om te herkennen wat vanzelf ging toen je nog niet in de weg zat.
• Bel iemand zonder doel. Gewoon omdat je voelt dat er iets in je wil spreken. Let op wat er loskomt als je niet eerst hoeft uit te leggen waarom.
• Kijk niet naar wat er strategisch slim is, maar naar waar je hart sneller van gaat kloppen. Daar ligt vaak meer waarheid dan in wat je gepland had.
• En stel jezelf niet de vraag wat je moet kiezen, maar wees stil genoeg om te merken welke gedachte al aan het oplossen is. Niet alles hoeft gevolgd te worden. Sommige dingen lossen vanzelf.

Iets in jou heeft dit al herkend

Merk je iets op in jezelf terwijl je dit hebt gelezen? Mooi. Dan is er blijkbaar iets dat gezien wil worden. Niet omdat er iets mis is, maar omdat er misschien iets in jou wacht om te worden gezien.

In mijn manier van werken gaat het niet over oplossen of versnellen, maar over zien wat klopt en wat niet meer meebeweegt.

Plan hier je gesprek als je samen met mij wilt onderzoeken waar de ruimte zit in jouw proces.