A.I. Gevaar of Uitdaging
In het boek van Yuval Noah Harari “21 lessen voor de 21ste eeuw”, schrijft hij over de opkomst van robotisering in ons leven.
Er komt duidelijk naar voren dat wij bang zijn voor wat de robots allemaal van ons gaan overnemen. Feit is dat al in 1994 de beroemde schaker Kasparov werd verslagen door een schaakcomputer.
Tegenwoordig kan een schaakcomputer geprogrammeerd worden om in 4 uur net zoveel te leren, opslaan en combinaties kan leggen om zo de allerlaatste versie te verslaan.
Hier kan je met je verstand niet bij, en inderdaad kan dat angst oproepen. De gedachten “wat stellen wij dan nog voor” en “zijn wij overbodig” kunnen dan opkomen. En deze hoor ik ook weleens om mij heen.
De keerzijde van de robotisering is dat wij mensen meer tijd hebben om meer naar binnen te gaan om ons eigen AI, authentieke intelligentie, te ontwikkelen.
Maar ja wanneer ben je nou authentiek en hoe kan je dit ontwikkelen?
We leven in een tijd waar we mega veel prikkels ontvangen (onze omgeving, whatsapp, email, social media) en waar we van nature op in moeten gaan. Dit is nou eenmaal één van de instincten die wij als mens hebben, naast het eten van zoet en zout en het instinct dat wij lui zijn.
Het ingaan op die prikkels heeft als functie dat wij onze omgeving scannen op gevaar. Ook al leven we nu in de veiligste tijd ever op aarde, dit is een oerinstinct. Onze hersenen zijn dus continu bezig, zowel bewust als onbewust.
Ga maar na als jij ergens zit te eten en 3 tafels verderop wordt jouw naam genoemd dan hoor je dat. Het schijnt dat je onbewuste brein de omgeving scant en filtert welke informatie belangrijk is en wat niet. Wanneer jouw naam valt is dat natuurlijk belangrijk, denk je.
Ons brein is dus continu actief, maar is het ook actief op een manier die goed is voor ons? Dat is nou net de vraag die ik vaak stel aan ondernemers die kampen met stressklachten.
In onze samenleving zijn we zo gewend om ons te richten om onze omgeving en op de ander, zodat we de belangrijkste persoon in ons leven vergeten, namelijk onszelf.
Tot mijn 40ste was ik ook altijd bezig met de ander, ik vergeleek mijzelf met anderen, legde de lat hoog voor mijzelf, was altijd druk, maakte mij klein bij mensen die ik belangrijk vond, leefde in verwachtingen en wilde voldoen aan andermans verwachtingen en was met iedereen bezig behalve met mijzelf.
Dit bezig zijn met de ander kost enorm veel energie en dit gaat op een gegeven moment ten koste van je gezondheid. Je lijf trekt je als het ware naar beneden om te zeggen: “Hou nou eens op en luister naar wat ik je vertel”.
Gelukkig is het bij mij niet zover gekomen dat ik ziek ben geworden.
Bij klanten met stressklachten zie ik een enorme verwijdering van zichzelf. Zij vinden het bijvoorbeeld al moeilijk om aan te geven welke goede eigenschappen zij hebben of wat zij het allerliefste zouden willen doen in hun leven.
Dus ja wanneer ben je nou authentiek? In mijn ogen wanneer je niet meer je best doet om anders over te komen dan je bent.
En ja, wie ben je dan? Iemand die pijnlijk eerlijk is naar zichzelf en die zonder erbij na te denken in contact kan zijn met de ander.
En dan de vraag hoe kan je dat ontwikkelen?
Je hoeft het niet te ontwikkelen eigenlijk, want je bent al wie je bent. Het enige wat je hoeft te doen is jezelf helemaal te accepteren. En ja dus ook die bitch of klootzak die je soms bent.
Als je gruwelijk eerlijk naar jezelf durft te kijken en ziet waarom je doet wat je doet, dan kom je al een heel eind. Een andere manier die mij helpt is het schrijven in mijn dagboek en als ik het even niet meer weet stel ik mijzelf vragen als: Waarom doe ik dit, voor wie doe ik dit, wat voor zin heeft dit voor mij (zingeving), geeft mij dit energie of kost dit mij energie, als ik morgen dood zou gaan zou ik dit dan ook doen et cetera.
Door het ontdekken van je “Authentieke Intelligentie” hoef je niet meer bang zijn voor de opkomst van Artificial Intelligence.