WACHTEN

Gisteren had ik een coachgesprek met een leidinggevende van een groot logistiekbedrijf.

Om de paar weken lopen wij met elkaar en bespreken wij waar hij op dat moment mee zit.

En het was weer grappig dat er weer een thema is deze week. Het thema is wachten.

Ik merkte dat ik aan het wachten en uitstellen was om een aantal toekomstige klanten te bellen, stiekem hoopte ik dat zij mij zouden bellen en vol enthousiasme zouden zeggen dat zij dolgraag door mij gecoacht of geread willen worden, haha.

Van een collega hoorde ik dat zij met hetzelfde zat, zo´n wachtkamer gevoel, super vermoeiend.

Diep van binnen, dit is dan heel goed verstopt, weet ik ook dat er dan weer iets aan zit te komen, eerst traag, sloom en excuusgedrag en dan …….. bel ik de klanten op een heb ik mooie gesprekken en komt er weer een contract uit, YES.

Dan weet ik weer dat ik kan vertrouwen en dat voelt zooooo lekker.

Eerlijkheidshalve moet ik wel bekennen dat ik in zo´n slome periode wel in paniek kan raken en van alles bedenk waarom ik niet in actie kom, welke consequenties dit heeft en baal dat ik het rationeel ook allemaal retegoed weet hoe het werkt, maar toch, dan voel ik mij K.., Kwalitatief Uitermate Teleurstellend, of gewoon kut.

Herkenbaar?

In het gesprek met de leidinggevende zei hij op een gegeven moment dat hij wel zou wachten totdat er iets voorbij zou komen wat passend zou kunnen zijn voor hem. Nou ja, zei ik, wat is de moeite van het wachten waard? Wat zit daarachter? Weet je dat ook? Waar wacht je op? Hoe fijn heb je het nu? Vind je wachten fijn (okay die was eigenlijk voor mezelf).

Het gezicht van de man veranderde gaande het gesprek en dat vind ik het allerleukste aan mijn werk dat ik meteen verandering zie.