Wie Coacht de Coach?

Het blijft me verbazen hoe weinig coaches zelf een coach hebben.

Een tijdje geleden was ik bij een intervisie bijeenkomst waar 25 coaches aanwezig waren.

De dagvoorzitter stelde de vraag wie van de aanwezigen een coach heeft, ik stak mijn hand op en zag met verbazing dat ik samen met de voorzitter de enige was.

Hoe kan dit vroeg ik.

Sommigen van de groep hadden intervisie bij een opleiding, een paar hadden er nooit bij stil gestaan, weer anderen hadden dat gewoon niet nodig, yeah right dan dus zeker.

In de auto terug kon ik er gewoon niet over uit, hoe dan? Allerlei vragen popten op over verantwoordelijkheid nemen, nieuwsgierig zijn naar waarom je doet wat je doet en willen leren.

Je bent coach, je helpt een ander op weg in zijn of haar proces en zelf schud je de boel niet af en toe op daar in de bovenkamer?

Al voor ik begon met de coachopleiding, in 2008 alweer, bezoek ik eens in de 3 weken iemand om mee te praten. Ik zie haar als mijn spirituele moeder, wat een wijsheid heeft zij. Zij op haar beurt bezoekt ook iemand om haar zielenroerselen mee te delen.

Daarnaast heb ik de afgelopen 4 jaar businesscoaches die mij helpen om met de juiste mindset te ondernemen.

Heerlijk vind ik het om helder te krijgen waar ik meezit, waar mijn weerstand zit en vooral wat daaronder verborgen ligt.

Mijn leven is een stuk lichter geworden, heb meer energie en ben niet meer emotioneel chantabel.

Een klant vertelde mij na ons eerste gesprek dat hij het ontzettend fijn vond om alles te kunnen zeggen. Het gaf hem een veilig gevoel dat er zonder te oordelen perspectief komt.

Hoe zie jij dat?

Vind jij het noodzakelijk dat een coach, psycholoog, therapeut doet aan zelfreflectie met een buitenstaander?